ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΥΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Δεν έχει υπάρχει ούτε μια γενιά, απο τα μεταπολιτευτικά χρόνια ως σήμερα, που να μην έχει περάσει τα πάνδεινα υπερασπιζόμενη τα αυτονόητα. Μα η δική μας η γενιά, που της έλαχε να βιώνει την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, μοιάζει ολοκληρωτικά να θυσιάζεται στον μοναδικό κι ανώτερο βωμό που εξυπηρετούν οι κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων: Στον βωμό των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.
Αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις, νόμοι και στα καπάκια άλλοι νόμοι, καταστρατήγηση δικαιωμάτων, διάλυση της εκπαίδευσης και της υγείας, επισφαλειοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολούθησαν το δόγμα του σοκ στην επίθεση προς τις κοινωνικές κατακτήσεις. Πολλοί πίστεψαν οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φρενάρει την σαρωτική αναδιάρθρωση. Πολλοί πίστεψαν πως όταν έχεις στα χέρια σου την κρατικές δομές, καταφέρνεις να κάνεις πιο εύκολα κουμάντο. Για μια ακόμη φορά, διαψεύστηκαν.
Το Συριζαίικο κράτος, όχι μόνο δεν άλλαξε κάτι, αλλά κατάπιε μέσα σε λίγους μήνες και τις ελπίδες όσων το πίστεψαν. Και τώρα με την κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, ξεκινά να σβήνει τους λογαριασμούς που έχει σε εκκρεμότητα με το κεφάλαιο. Είναι απαρχή μιας νέας φάσης της αναδιάρθρωσης, που θα σκληρύνει τα μέτρα και θα κάνει τον βίο αβίωτο στους ανθρώπους του μόχθου. Παράλληλα, το κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να είχε καλύτερο σύμμαχο απο μια κυβέρνηση με αριστερό προσωπείο. Η αριστερή διαχείριση του ελληνικού καπιταλισμού είναι εδώ και μας δείχνει τα δόντια της.
Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο δεν έχει καμιά κοινωνική προοπτική. Δεν προκύπτει μόνο το ζήτημα της μετακύλισης των βαρών στους ίδιους τους εργαζομένους. Ο κύριος του στόχος, είναι να απαξιώσει την ασφάλιση, τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη το ασφαλιστικό σύστημα γενικώς, ώστε να ανοίξει τον δρόμο σε κάτι καινούριο. Με όλα τα “καλά” που μας έχει κουβαλήσει η ΕΕ και τα τρώει αμάσητα τόσος κόσμος, έρχεται κι ένα “ανταποδοτικό” σύστημα ασφάλισης το οποίο βασίζεται σε τρεις πυλώνες: Την ελάχιστη δημόσια κατώτατη σύνταξη, την επαγγελματική και ιδιωτική ασφάλιση ανάλογα με το πόσα αντέχει καθένας. Οι ασφαλιστικές εταιρίες τρίβουν τα χέρια τους. Αλλά δεν είναι οι μόνες.
Η ουσιαστική μείωση των εργοδοτικών εισφορών κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με την αύξηση του εργάσιμου βίου στα 67, χαλαρώνει ακόμη περισσότερο τα βάρη στην πλειοψηφία των αφεντικών σε αυτή την χώρα. Οι περισσότεροι πλέον δουλεύουμε σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εκεί είναι το πεδίο εκμετάλλευσης της εργασίας μας, και το κράτος δείχνει ακόμα πιο πολύ τώρα με ποια μπάντα βρίσκεται. Οι εργαζόμενοι προσπαθούν να καταλάβουν που χάθηκε ο μισθός τους στα μέσα του μήνα, ενώ τα αφεντικά επιδοτούνται για τα ένσημα, τους μισθούς και τώρα πλέον για τις εργοδοτικές εισφορές. Για χάριν της ανάπτυξης και των επενδύσεων πρέπει κάποιοι να φτύσουν αίμα για να επιβιώσουν.
Ειδικά όμως και στον αγροτικό τομέα, το ασφαλιστικό εξαπολύει μια τρομερή επίθεση. Προκαταβολή φόρου 100%, αύξηση του ΦΠΑ στο παραγόμενο προϊόν, φορολόγηση απο το πρώτο ευρώ, κατάργηση του ΟΓΑ κ.α. Στην πραγματικότητα ολοκληρώνεται η αγροτική πολιτική του προηγούμενου διαστήματος της εξαφάνισης του ετσι κι αλλιώς ισχνού αριθμού αγροτών στην Ελλάδα. Προσπαθούν να μετατρέψουν την παραγωγή σε αγροτοβιομηχανική, με μεγάλες επενδύσεις και μεταποιητικές επιχειρήσεις, δίνοντας βάρος στις εξαγωγές και όχι στην κάλυψη των εγχώριων αναγκών. Ο μικροί αγρότες θα εξαφανιστούν, θα πουλήσουν όσο οσο τα μηχανήματά τους και θα αναγκαστούν ή να δουλέψουν στους μεγάλους με τους χειρότερους όρους ή να πάνε στις πόλεις στον τριτογενή τομέα. Οι μεσαίοι θα φιλήσουν κατουρημένες ποδιές για γίνουν μεγάλοι και θα δεθούν ακόμη περισσότερο στις επιδοτήσεις της ΕΕ, τις τράπεζες και τα δάνεια. Κι οι τσιφλικάδες, θα συνεχίσουν να επενδύουν με φοροελαφρύνσεις τα λεφτά τους, ξεζουμίζοντας μετανάστες και ντόπιους.
Το Ασφαλιστικό νομοσχέδιο όμως έχει πάνω απο όλα και μια ξεκάθαρη ταξική χροιά. Όσο το κράτος χαϊδεύει με τέτοιον τρόπο τα αφεντικά(αυτό άλλωστε είναι προορισμένο να κάνει), τόσο εκείνα αποθρασύνονται. Τόσο δε σέβονται την όποια εργατική νομοθεσία. Τόσο αυξάνει η τρομοκρατία τους. Γιατί ξέρουν πως έχουν το κράτος να νοιάζεται γι αυτούς. Οι περιπτώσεις εργοδοτικής αυθαιρεσίας κι εδώ στα Γιάννινα είναι χαρακτηριστικές: ΕΛΤΑ courier τελευταία, ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ, DHL, Pizza Panda και σε τόσους άλλους χώρους εργασίας που ποτέ δεν θα το μάθουμε.
Όποιος όμως ελπίζει στο κράτος πρόνοιας, στο κράτος-προστάτη των εργαζομένων, είναι χαμένος απο χέρι. Το μόνο που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί, είναι ο αγώνας και η δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης, μιας και αυτή έχει δημιουργήσει οτιδήποτε σε αυτό τον κόσμο. Κι όταν καταλάβει τα συμφέροντά της μπορεί να τον γκρεμίσει και να τον ξαναφτιάξει. Ένας σταθμός σε αυτό τον αγώνα είναι και η απόσυρση του νέου Ασφαλιστικού Νομοσχεδίου. Είναι η στιγμή, να δείξουμε την πραγματική μας δύναμη.
ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων