Κράτος και παρακράτος έχουν συνέχεια;
Την Δευτέρα 9 Νοέμβρη το πρωί στις 05.30 η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου (στο Μαρούσι) δέχεται βομβιστική επίθεση. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι να υποστούν μεγάλες υλικές ζημιές τα γύρω σπίτια και καταστήματα, ενώ η ίδια η κατάληψη να έχει κάποιες φθορές στην κεντρική της είσοδο.
Γιατί και ποιοι επιτίθενται σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους;
Το κράτος και τα αφεντικά αντιλαμβάνονται πως για να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους, πρέπει να καταστείλουν με άμεσο (νομοθεσία) και έμμεσο (παρακράτος) τρόπο κάθε αντιστεκόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Στον πόλεμο αυτόν τα αφεντικά έχουν πολλά εργαλεία και όπλα στη φαρέτρα τους. Ένα από αυτά είναι και το παρακράτος που συνήθως αποτελείται και από φασιστικές ομάδες, των οποίων τα συμφέροντα συχνά ταυτίζονται με αυτά της άρχουσας τάξης και τα οποία πλήττονται από τις αξίες και τις ελευθεριακές ιδέες, που διέπουν χώρους όπως την κατάληψη Κουβέλου. Επιπλέον, οι αυτοοργανωμένοι χώροι αποτελούν ένα σημαντικό ανάχωμα του αντιφασιστικού αγώνα.
Μα καλά, επιθέσεις σε καταλήψεις επί ΣΥΡΙΖΑ;
Η ανάδυση των ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων στην Ελλάδα δεν είναι καινούριο φαινόμενο αλλά έχει τις ρίζες της πολύ πίσω στο χρόνο. Το ελληνικό κράτος στα πλαίσια του τρίπτυχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και χρησιμοποιώντας ρητορική μίσους, στοχεύει και χτυπάει στο μυαλό. Αυτό επιτυγχάνεται, είτε αναδεικνύοντας το φόβο του “εσωτερικού εχθρού”, είτε χρησιμοποιώντας τη θεωρία των δυο άκρων, η οποία ξεθάφτηκε τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις “εθνικής σωτηρίας” Ν.Δ και ΠΑ.ΣΟ.Κ και που συνεχίζει συνεπώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας στο ένα άκρο τη Χ.Α και στο άλλο αντιεξουσιαστές και γενικότερα το ανταγωνιστικό κίνημα. Το εκάστοτε κράτος σερβίρει “αξίες” όπως της εθνικής και θρησκευτικής υπερηφάνειας κι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τις καταβροχθίζει ωμές, αδυνατώντας να καταλάβει έννοιες όπως εκμετάλλευση, τάξη, αλληλεγγύη, καπιταλισμός, ολοκληρωτισμός. Έτσι, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον εθνικισμό και τον εκφασισμό, φαινόμενα που εντείνονται τα τελευταία χρόνια εν μέσω της οικονομικής αλλά και μεταναστευτικής κρίσης. Κρίσεις που προκλήθηκαν από το κεφάλαιο, την καπιταλιστική αναδιάρθρωση και τον οικονομικό επεκτατισμό.
Η κατάσταση αυτή ωφελεί από τη μία τα αφεντικά, υποτιμώντας την εργατική μας δύναμη και από την άλλη τους φασίστες, που κερδίζουν έδαφος υιοθετώντας ένα εθνικιστικό “αντιμνημονιακό” προφίλ.
Εν κατακλείδι, όσο υπάρχει καπιταλισμός και εκμετάλλευση, το παρακράτος συνεχίζει όχι μόνο να υφίσταται, αλλά και να αναπτύσσεται εν καιρώ κρίσης και το κράτος συνεχίζει τις προσπάθειες υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης και εν γένει των ζωών μας.
Οι καταλήψεις ως μέρος του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος εναντιώνονται στο κράτος, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, τη συλλογική ζωή, την αντι-εμπορευματικότητα, μακριά από λογικές ανάθεσης. Προκρίνουν την πολιτική ανυπακοή αντιστεκόμενες στην αέναη κερδοφορία και γι’ αυτό το λόγο ενοχλούν.
Η εξουσία λοιπόν έχοντας το διακαή πόθο να διατηρηθεί, χτυπάει με κάθε τρόπο αυτούς που αντιλαμβάνονται την αδικία, όπως τις καταλήψεις και το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Αδικίες οι οποίες πηγάζουν από την ανισότητα, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την ατομική ιδιοκτησία.
Άρα από τη μεριά μας, οποιαδήποτε μεθοδευμένη ή μη επίθεση μας βρίσκει συνειδητά πολέμιούς της, είτε γίνεται σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, είτε σε μετανάστες, είτε γενικότερα στα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Οι επιθέσεις αυτές δε μας τρομοκρατούν, αλλά αντιθέτως μας υπενθυμίζουν τον κοινωνικό και ταξικό εχθρό μας.
Ενάντια σε κράτος, αφεντικά, μπάτσους, δικαστές, φασίστες
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Κουβέλου