ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ,
ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Γ.Ρουπακιά και τα τάγµατα εφόδου της Χ.Α στις 18 Σεπτέµβρη του 2013. Μετά τη συσσωρευµένη κοινωνική οργή που ακολούθησε τη δολοφονία Φύσσα, το κράτος καταδικάζει τελικά τη Χρυσή Αυγή ως εγκληµατική οργάνωση, µετά από µία πενταετή δίκη-φιάσκο. Μας διαβεβαίωσαν για την καταδίκη του φασισµού µέσα στις αίθουσες δικαστηρίων και τη νίκη της “Δηµοκρατίας”. Τι σηµαίνει αυτή η καταδίκη? Τίποτα. Βλέπουµε φασιστικά κόµµατα να ξαναµπαίνουν στη Βουλή και τους φασίστες να αλωνίζουν, κάνοντας ρατσιστικές επιθέσεις ανενόχλητοι. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουµε στο µακρινό παρελθόν µιας που το µίσος τους γεννά κάθε µέρα κι από ένα νέο περιστατικό. Από τα πογκρόµ µεταναστών στην Κύπρο, µέχρι τη δολοφονία από οργανωµένους φασίστες οπαδούς στη Νέα Φιλαδέλφεια, υπό την πλήρη επίγνωση της αστυνοµίας… αυτό που µας αποδεικνύουν είναι πως περισσότερη νοµιµοποίηση τέτοιων πρακτικών υπάρχει, παρά “καταδίκη”.
Το κράτος επιλέγει να προβάλλει µια φαινοµενική καταδίκη του φασισµού για τη διατήρηση της κοινωνικής οµαλότητας, ενώ στην ουσία είναι το ίδιο το οποίο τον θρέφει µέσω της κυρίαρχης αφήγησης και των πολιτικών πρακτικών που ακολουθεί. Το κράτος υψώνει φράχτη στον Έβρο, στοχοποιεί µετανάστες για τη φωτιά στη Δαδιά, νοµιµοποιώντας τον βασανισµό µεταναστ(ρι)ών από εθνοσωτήρες κυνηγούς κεφαλών. Το κράτος εκτελεί και συγκαλύπτει αµέτρητες επαναπροωθήσεις και προσθέτει στη λίστα άλλη µια µαζική δολοφονία µεταναστών µε το ναυάγιο στην Πύλο. Το κράτος στοιβάζει µετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατατάσσοντας τους σταθερά ως πολίτες β’ κατηγορίας. Σ’ αυτό έρχεται να προστεθεί η άµεση έξωση µεταναστ(ρι)ών από το camp του Κουτσόχερου στη Λάρισα για τη στέγαση πληµµυροπαθών.
Αυτός ο ζόφος δεν έχει τέλος. Έχουµε συνηθίσει να καταναλώνουµε τον θάνατο. Από τη µία παρακολουθούµε σκηνές ακραίας βίας και ανθρωποφαγίας και από την άλλη περνάµε σε εύπεπτες ανάλαφρες εικόνες, χωρίς αυτό να µας προκαλεί την ανάγκη να αντιδράσουµε και να µη στεκόµαστε αµέτοχοι. Πίσω από την ασφάλεια της οθόνης ο οποιοσδήποτε ξερνάει µίσος και συναινεί για την επόµενη δολοφονία. Όλοι αυτοί που αναπαράγουν αυτή τη ρητορική µίσους, διαστρεβλώνοντας την πραγµατική πηγή των καταπιέσεων τους, στρέφονται ενάντια σε φτωχοδιάβολους, µετανάστριες, ροµά, ανάπηρους, τρανς και όποια άλλα καταπιεσµένα κοµµάτια της κοινωνίας θεωρούν κατώτερα τους. Καθοριστικό ρόλο παίζουν τα µίντια τα οποία όχι µόνο αναπαράγουν την κυρίαρχη αφήγηση, αλλά ξεπλένουν τους υπαίτιους και χτίζουν το “ανθρώπινο” προφίλ του δράστη. Έτσι κι αλλιώς γι’ αυτούς τα θύµατα είναι άξια της µοίρας τους: Τον Παύλο τον σκοτώσανε για το ποδόσφαιρο. Τη Zackie τη σκοτώσανε γιατί ήταν κλεφτρόνι και πρεζάκι. Τον Αντώνη τον σκοτώσανε γιατί δεν είχε εισιτήριο.
Το τελευταίο αυτό περιστατικό της δολοφονίας του Αντώνη ήρθε να προστεθεί στη µακρά λίστα των δολοφονηµένων. Μια δολοφονία καθόλου τυχαία, καθώς τα κίνητρα της είναι βαθύτατα ρατσιστικά και ταξικά. Πλειάδες συνοµιλιών των δολοφόνων του, έχουν δηµοσιευτεί, αποκαλύπτοντας πως νόµιζαν ότι ήταν Πακιστανός και πως δεν είχε εισιτήριο για να ταξιδέψει. Και ως γνωστόν πλέον, αυτά τους έδωσαν το δικαίωµα να τον πετάξουν στη θάλασσα. Εξάλλου αν ήταν όντως κάποιος Πακιστανός που δεν είχε να πληρώσει το εισιτήριο του, το θέµα θα είχε ήδη ξεχαστεί. Για να σε σκοτώσουν, άµεσα ή έµµεσα, αρκεί να πληροίς τα κριτήρια…να είσαι φτωχός ή / και διαφορετικός.
Η ανθρώπινη ζωή πλέον δεν είναι άλλο από αναλώσιµη. Φτώχεια, ανεργία, ακρίβεια και συνεχείς ανατιµήσεις µετατρέπουν τη ζωή µας σε αγώνα επιβίωσης. Μπροστά σε αυτή την πραγµατικότητα, κράτος και κεφάλαιο οχυρώνονται απέναντι σε κάθε µορφή αντίστασης και έχουν όλα τα µέσα, από την ωµή καταστολή στον δρόµο µέχρι τα νοµοσχέδια που ψηφίζουν στη Βουλή. Έτσι λοιπόν τίθεται για διαβούλευση ένα νέο αντεργατικό νοµοσχέδιο που νοµιµοποιεί την 13ωρη εργασία, την απασχόληση σε δύο εργοδότες και την 6ήµερη εργασία, την ελαστική εργασία και ποινικοποιεί τους εργατικούς αγώνες και το δικαίωµα στην απεργία και έρχεται να προστεθεί στη συνολικότερη υποβάθµιση της παιδείας και της υγείας.
Κράτος και κεφαλαίο σε µια συνεχή προσπάθεια για όλο και περισσότερο κέρδος -ιδιαίτερα σε µια συνθήκη κοινωνικής, οικονοµικής και πολιτικής κρίσης- εντείνει την επίθεση ενάντια στα εκµεταλλευόµενα και καταπιεζόµενα κοµµάτια της κοινωνίας, οδηγώντας τα προς την εξαθλίωση. Καθόλου τυχαία βέβαια δεν είναι και η επανεµφάνιση της ακροδεξιάς και των φασιστικών πυρήνων στο δηµόσιο πεδίο. Με την αναπαραγωγή οπισθοδροµικών και αναχρονιστικών απόψεων, την πατριωτική και εθνικιστική ρητορική και τη γενικότερη συντηρητικοποίηση, ο φασισµός εισχωρεί όλο και πιο βαθιά στην κοινωνία.
Δέκα χρόνια µετά λοιπόν η µάχη απέναντι στον φασισµό και το σύστηµα που τον γεννά συνεχίζει αµείωτη
Δεν πρόκειται να αφήσουµε τους δρόµους και τις γειτονιές µας σε κάθε λογής φασίστα
Συνεχίζουµε να αγωνιζόµαστε µε όπλο την αλληλεγγύη, για έναν κόσµο ισότητας και ελευθερίας
Για έναν κόσµο χωρίς σύνορα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταπίεση και εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9 στις 6:00 μμ,ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ