Για εμας

Kείμενο αυτοπαρουσίασης της κατάληψης

Η κατάληψη Αντιβίωση απελευθερώθηκε στις 18 Γενάρη του 2015 απ’ την εγκατάλειψη στην οποία την είχε καταδικάσει το κράτος, στα πλαίσια της πανελλαδικής επιχείρησης για την εκκένωση των κατειλημμένων χώρων το 2013.

Η Αντιβίωση αποτελεί ένα πολύμορφο χώρο αντίστασης, αγώνα και επίθεσης στο υπάρχον σύστημα. Συνδυάζει την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών ατόμων και πολιτικών ή/και πολιτιστικών ομάδων. Αποτελεί ένα πεδίο συνεύρεσης που βασίζεται στην αλληλεγγύη, την οριζοντιότητα, την αυτοοργάνωση, ένα εργαλείο στα χέρια του κινήματος με στόχο τη διάχυση των ιδεών και πρακτικών της αντιεξουσίας, του αντιφασισμού, του αντισεξισμού, της αντιεμπορευματικότητας.

Απέναντι στον κυρίαρχο θεσμό της ιδιοκτησίας, που γεννά τη στέρηση, εμείς προτάσσουμε την αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων κτηρίων με τη λογική της συλλογικής και δημιουργικής χρήσης. Αναπτύσσουμε σχέσεις συντροφικότητας, ισοτιμίας κι εμπιστοσύνης, σχηματίζοντας μικρογραφίες του κόσμου που ονειρευόμαστε, σε αντίθεση με τον ατομικισμό και την ιδιώτευση, που κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Μέσα απ’ την πολιτική ζύμωση, την αλληλοτροφοδότηση και τη συνεργασία, επιδιώκουμε να εφαρμόσουμε τα προτάγματα μας, ν’ αναπτύξουμε νέες μεθόδους παρέμβασης, να δώσουμε λύσεις παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας, μακριά απ΄τις πρακτικές της διαμεσολάβησης ή της ανάθεσης. Η κατάληψη, ως ζωντανός οργανισμός, δεν προορίζεται να κλειστεί στον εαυτό της. Επιδιώκει την παρέμβαση σε ευρύτερα πολιτικά και κοινωνικά πεδία, καθώς στοχεύει στο να κρατά αναμμένη τη φωτιά του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Έχοντας το δρόμο ως σημείο αναφοράς μας, δημιουργούμε ζωντανούς δεσμούς με την τοπική κοινωνία, μέρος της οποίας είμαστε, ώστε ν’ αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα που μας αφορούν όλους/ες μέσα από συνδιαμόρφωση και πολύμορφη δράση.

Η ελεύθερη έκφραση της συλλογικής φαντασίας, η καλλιέργεια των διαφορετικών ικανοτήτων του καθενός/καθεμιάς μέσα απ’ την αυτομόρφωση και τον πειραματισμό, η συμμετοχή σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στο πνεύμα της αντιεμπορευματικότητας, αποτελούν κομμάτι μιας διαφορετικής κουλτούρας που έρχεται σε σύγκρουση με την κοινωνία του θεάματος, η οποία αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεολογία και προσφέρει μόνο ό,τι μπορεί να πωληθεί.

Σκοπός μας είναι μέσα απ’ την κατάληψη Αντιβίωση, να δώσουμε ένα παράδειγμα διαφορετικής οργάνωσης των ζωών μας, συλλογικοποιώντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν μέρος των καταπιεζόμενων. Μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και συλλογικές διαδικασίες, θέλουμε η κατάληψη ν’ αποτελέσει το ερέθισμα για τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων στον αγώνα για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

κατάληψη Αντιβίωση, 02/05/2015

κείμενο ανακατάληψης της Αντιβίωσης

Από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν τη γη για προσωπικό όφελος και κέρδος και όχι για τη συλλογική κάλυψη αναγκών, παίρνει μορφή η έννοια της ιδιοκτησίας, η οποία στη συνέχεια, εκτός από τη γη επεκτείνεται σε αγαθά, κτίρια, μέσα παραγωγής, ζώα, ακόμα και ανθρώπους. Οριοθετείται με νοητά ή υπαρκτά σύνορα και υπερασπίζεται με κάθε μορφή βίας απ’αυτούς που την κατέχουν. Μέσω της ιδιοκτησίας γίνεται εφικτή η συσσώρευση πλούτου και εξουσίας, γίνεται εφικτή μια κοινωνία βασισμένη σε ανισότητες και χωρισμένη σε τάξεις, αυτές των δυνατών και των αδύναμων, των καταπιεστών και των καταπιεσμένων, των προνομιούχων και των μη προνομιούχων. Καθ’αυτό τον τρόπο, η έννοια της ιδιοκτησίας είναι η θεμέλια δομή του καπιταλιστικού συστήματος.

Το κράτος για να προστατέψει αυτή τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας λειτουργεί με διάφορους μηχανισμούς αφόπλισης της σκέψης και της δράσης της κοινωνίας. Μέσω, κυρίως, της εκπαίδευσης, της θρησκείας, του στρατού και της συνεχής προπαγάνδας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθεί να δημιουργήσει πειθαρχημένα και υπάκουα άτομα, που δεν θα παρεκκλίνουν από τα εθνικιστικά, μιλιταριστικά, ρατσιστικά, θρησκευτικά, έμφυλα και σεξιστικά ιδεώδη, με απώτερο σκοπό να ανταποκρίνονται στις κυρίαρχες προσδοκίες, να δρούν ατομικιστικά, να είναι παραγωγικά και να μη σηκώνουν κεφάλι στο αφεντικό, να μην αμφισβητούν αυτό το σύστημα ιεράρχησης των ανθρωπίνων ζωών. Για όποιον δεν συμβιβάζεται με αυτό το μοντέλο ζωής και αντιδρά, για όποιον δε θέλει να είναι ούτε καταπιεστής αλλά ούτε καταπιεσμένος και αγωνίζεται ενάντια σ’αυτή τη καπιταλιστική μορφή της κοινωνίας, υπάρχει ο πιο εκδικητικός μηχανισμός του κράτους, οι μπάτσοι και οι δικαστές, οι φυλακές, ‘κανονικές’ ή υψίστης ασφαλείας.

Εμείς αντιλαμβανόμενοι/ες τους εαυτούς/ές μας ως αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας ενάντια σε όλα αυτά, δεν μπορούμε παρά να αμφισβητούμε έμπρακτα την έννοια της ιδιοκτησίας. Γι’αυτό, επιλέξαμε να κάνουμε κατάληψη, μέσα στην οποία θα μπορούμε καθημερινά να στεγάσουμε τις ανάγκες και επιθυμίες μας, αντιτιθέμενοι/ες στην καπιταλιστική συνθήκη, ανάγκες όπως αυτή της στέγασης τόσο ατόμων όσο και συλλογικοτήτων ή ομάδων που θα εκφράζουν λόγο, θα πραγματοποιούν εκδηλώσεις και δράσεις εχθρικές προς την υπάρχουσα δομή της κοινωνίας και του κράτους. Επιτακτική, για μας, είναι και η ανάγκη ύπαρξης ενός χώρου συνεύρεσης όσων πλήττονται και ταυτόχρονα αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα και σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και εξουσίας. Έτσι, δεν θέλουμε αυτή η κατάληψη να χρησιμοποιηθεί ως μια επίπλαστη νησίδα ελευθερίας και για εσωτερική κατανάλωση των ανθρώπων που θα υπάρχουν μέσα σ’αυτή, αλλά ως ένα κέντρο αγώνα που θα έχει καθημερινή αλληλεπίδραση με τη γειτονιά και την τοπική κοινωνία, με στόχο την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

Μέσα απ’αυτή τη κατάληψη, προτάσσουμε την συλλογική και συντροφική διαβίωση μακριά από τα διαμερίσματα – κλουβιά που μας απομακρύνουν, την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων έναντι του ατομικισμού και την αυτοοργάνωση των διαδικασιών και των αγώνων μας, χωρίς ιεραρχίες, ανάθεση και διαμεσολαβητές –κάθε είδους. Θέλουμε να αντιπαρατεθούμε στις εμπορευματικές σχέσεις και τη λογική του κέρδους που αλλοτριώνουν την καθημερινότητά μας. Δεν θέλουμε η ανθρώπινη ύπαρξη να ζυγιάζεται σύμφωνα με την καταγωγή, το φύλο, την εμφάνιση, την σεξουαλικότητα, τη μόρφωση ή τις ικανότητες, γι’αυτό και οποιαδήποτε ρατσιστική, ηγετική, έμφυλη, σεξιστική συμπεριφορά δεν χωρά σε αυτή την κατάληψη.

Σε μια προσπάθεια επανοικειοποίησης του χαμένου χώρου και χρόνου, που σύντροφοι και συντρόφισσες αγωνίστηκαν για να κερδίσουν, επιλέξαμε να κάνουμε ανακατάληψη του κτιρίου του παλιού νοσοκομείου «Χατζηκώστα» όπου για πέντε περίπου χρόνια υπήρχε η κατάληψη Αντιβίωση μέχρι και τις 29 Αυγούστου 2013 που εκκενώθηκε μέσα σε ένα κλίμα καταστολής των καταλήψεων πανελλαδικά, στοχοποιώντας τες ως εστίες ανομίας. Αν και οι εκκενώσεις κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους ερειπωμένα κτίρια, δεν κατάφεραν να εκκενώσουν το νόημα των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύχθηκαν μέσα σ’αυτά και αποτελούν την αφετηρία για νέα εγχειρήματα. Δε μας απασχολούν οι διάφορες εξαγγελίες περί αξιοποίησης των κτιρίων του παλιού νοσοκομείου «Χατζηκώστα» ως πρότυπο κέντρο υγείας, νηπιαγωγεία ή γραφεία αποκεντρωμένης διοίκησης, ούτε τα πολιτικά παιχνίδια εντυπωσιασμού που στήνει, είτε αυτά εκφράζονται με δεξιό είτε με αριστερό λόγο. Ιδιαίτερα, σήμερα και σ’αυτή τη συγκυρία, δε μας ενδιαφέρει ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία. Εμείς, απέναντι μας έχουμε το κράτος, τους καπιταλιστές και τους υπηρέτες τους και συνεχίζουμε να παλεύουμε εναντίον τους.

18/01/2015

Αντιεκλογικό κείμενο και αφίσα της Κατάληψης Αντιβίωσης 

Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου

Κράτος και παρακράτος έχουν συνέχεια;

Την Δευτέρα 9 Νοέμβρη το πρωί στις 05.30 η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου (στο Μαρούσι) δέχεται βομβιστική επίθεση. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι να υποστούν μεγάλες υλικές ζημιές τα γύρω σπίτια και καταστήματα, ενώ η ίδια η κατάληψη να έχει κάποιες φθορές στην κεντρική της είσοδο.

Γιατί και ποιοι επιτίθενται σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους;

Το κράτος και τα αφεντικά αντιλαμβάνονται πως για να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους, πρέπει να καταστείλουν με άμεσο (νομοθεσία) και έμμεσο (παρακράτος) τρόπο κάθε αντιστεκόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Στον πόλεμο αυτόν τα αφεντικά έχουν πολλά εργαλεία και όπλα στη φαρέτρα τους. Ένα από αυτά είναι και το παρακράτος που συνήθως αποτελείται και από φασιστικές ομάδες, των οποίων τα συμφέροντα συχνά ταυτίζονται με αυτά της άρχουσας τάξης και τα οποία πλήττονται από τις αξίες και τις ελευθεριακές ιδέες, που διέπουν χώρους όπως την κατάληψη Κουβέλου. Επιπλέον, οι αυτοοργανωμένοι χώροι αποτελούν ένα σημαντικό ανάχωμα του αντιφασιστικού αγώνα.

Μα καλά, επιθέσεις σε καταλήψεις επί ΣΥΡΙΖΑ;

Η ανάδυση των ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων στην Ελλάδα δεν είναι καινούριο φαινόμενο αλλά έχει τις ρίζες της πολύ πίσω στο χρόνο. Το ελληνικό κράτος στα πλαίσια του τρίπτυχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και χρησιμοποιώντας ρητορική μίσους, στοχεύει και χτυπάει στο μυαλό. Αυτό επιτυγχάνεται, είτε αναδεικνύοντας το φόβο του “εσωτερικού εχθρού”, είτε χρησιμοποιώντας τη θεωρία των δυο άκρων, η οποία ξεθάφτηκε τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις “εθνικής σωτηρίας” Ν.Δ και ΠΑ.ΣΟ.Κ και που συνεχίζει συνεπώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας στο ένα άκρο τη Χ.Α και στο άλλο αντιεξουσιαστές και γενικότερα το ανταγωνιστικό κίνημα. Το εκάστοτε κράτος σερβίρει “αξίες” όπως της εθνικής και θρησκευτικής υπερηφάνειας κι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τις καταβροχθίζει ωμές, αδυνατώντας να καταλάβει έννοιες όπως εκμετάλλευση, τάξη, αλληλεγγύη, καπιταλισμός, ολοκληρωτισμός. Έτσι, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον εθνικισμό και τον εκφασισμό, φαινόμενα που εντείνονται τα τελευταία χρόνια εν μέσω της οικονομικής αλλά και μεταναστευτικής κρίσης. Κρίσεις που προκλήθηκαν από το κεφάλαιο, την καπιταλιστική αναδιάρθρωση και τον οικονομικό επεκτατισμό.

Η κατάσταση αυτή ωφελεί από τη μία τα αφεντικά, υποτιμώντας την εργατική μας δύναμη και από την άλλη τους φασίστες, που κερδίζουν έδαφος υιοθετώντας ένα εθνικιστικό “αντιμνημονιακό” προφίλ.

Εν κατακλείδι, όσο υπάρχει καπιταλισμός και εκμετάλλευση, το παρακράτος συνεχίζει όχι μόνο να υφίσταται, αλλά και να αναπτύσσεται εν καιρώ κρίσης και το κράτος συνεχίζει τις προσπάθειες υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης και εν γένει των ζωών μας.

Οι καταλήψεις ως μέρος του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος εναντιώνονται στο κράτος, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, τη συλλογική ζωή, την αντι-εμπορευματικότητα, μακριά από λογικές ανάθεσης. Προκρίνουν την πολιτική ανυπακοή αντιστεκόμενες στην αέναη κερδοφορία και γι’ αυτό το λόγο ενοχλούν.

Η εξουσία λοιπόν έχοντας το διακαή πόθο να διατηρηθεί, χτυπάει με κάθε τρόπο αυτούς που αντιλαμβάνονται την αδικία, όπως τις καταλήψεις και το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Αδικίες οι οποίες πηγάζουν από την ανισότητα, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την ατομική ιδιοκτησία.

Άρα από τη μεριά μας, οποιαδήποτε μεθοδευμένη ή μη επίθεση μας βρίσκει συνειδητά πολέμιούς της, είτε γίνεται σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, είτε σε μετανάστες, είτε γενικότερα στα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Οι επιθέσεις αυτές δε μας τρομοκρατούν, αλλά αντιθέτως μας υπενθυμίζουν τον κοινωνικό και ταξικό εχθρό μας.

Ενάντια σε κράτος, αφεντικά, μπάτσους, δικαστές, φασίστες

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Κουβέλου